XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Bortzaz eta zigorrez lotuta dagoan herri edo klase bat zapaltze horren kontra altzatzen da.

Baina gaurko teknokrazia utopia sailean irauten dugu beti gizonaren behar guziak asetzeko eta kontradizino guziak integratzeko gauza omen da.

Hortik dator, M.-ren iritziz, dialektikaren akabantza eta Historioaren fina.

Nahi ta nahi ezkoa dugu, beraz, une hontan dialektikarik gabeko eta ukatzerik gabeko gizartea.

Eskapatzerik gabeko gizartea.

Dimensio bateko gizarteak, gizonaren beharrak maneatzen ditu, bere itxurara ta gisara.

Hoietako behar batzuk betetzen ditu.

Beste batzuk, berriz, baztertu eta ahantzi arazi.

Gizona, beharrez jositako izaki bat da, alegia, un ser de necesidades.

Marx-ek argi ikusi zuen hau, eta beharraren dialektikaz mintzatu zan. (6) Ik. J. Y. Calvez. La pensee de Marx, 388, 389 horrietan}.

Baina beharra ez da bakarrik fisikaren aldetik ikusi behar.

Simone Weil andre idazleak, agirian ipini zuen bere L'enracinement liburuaren asieran, beharraren dialektikaz mintzatzean: .

Benetan, gizonak, gizon danez, eta gizartean dagoanez, behar asko ditu, fisikoak ez direnak: erresponsabilidadea, askatasuna, ohorea, partizipazioa, kultura...

Behar hauek ez bazaizkio asebetetzen, heriotzaren antzeko egoera batean erortzen da gizona.

Ez da gehiago gizonik, gauza edo animalia baizik.